Nie­moż­li­we sta­je się moż­li­we? Dru­gi kon­cert na sta­wie w Kici­nie pod nazwą „Sąsie­dzi, jakich nie zna­cie“, jest dowo­dem, że z zapa­łu, dobrej atmos­fe­ry i chę­ci zin­te­gro­wa­nia sąsia­dów moż­na stwo­rzyć nie­spo­ty­ka­ne wyda­rze­nie. Uda­ło się nam dru­gi rok z rzę­du zapro­sić sąsia­dów do wspól­nych sto­łów, roz­mów i wyjąt­ko­wej uczty w wyko­na­niu fan­ta­stycz­nych muzy­ków, soli­stów oraz kiciń­skie­go chó­ru. Dzię­ku­je­my arty­stom, że zacza­ro­wa­li prze­strzeń par­ko­wą w nie­zwy­kłą salę kon­cer­to­wą. Dzię­ku­je­my każ­de­mu, kto poświę­cił swój czas, wsparł orga­ni­za­cję i pomógł nam w przy­go­to­wa­niu kon­cer­tu. Dzię­ku­je­my Powia­to­wi Poznań­skie­mu i Gmi­nie Czer­wo­nak, że dostrze­ga­ją ini­cja­ty­wy rodzą­ce się oddol­nie i udzie­la­ją im wspar­cia. Dzię­ki temu mogli­śmy zadbać o wyso­ki poziom nasze­go wyda­rze­nia. Dzię­ku­je­my Wój­to­wi Gmi­ny Czer­wo­nak Mar­ci­no­wi Wojt­ko­wia­ko­wi, któ­ry objął kon­cert Hono­ro­wym Patro­na­tem. To dla nas bar­dzo waż­ne, że może­my zawsze liczyć na Pana życz­li­wość i wspar­cie. Ten lip­co­wy wie­czór był magicz­ny. Poczu­li­śmy tę atmos­fe­rę my i wszy­scy, któ­rzy zde­cy­do­wa­li się spę­dzić go z nami przy kiciń­skim staw­ku. Nawet pogo­da nam sprzy­ja­ła, a kil­ka kro­pel desz­czu, któ­re spa­dły w trak­cie, to — jak powie­dział nasz kon­fe­ran­sjer — były to tyl­ko nasze skro­plo­ne emo­cje. Zbie­ra­my siły do reali­za­cji kolej­nych pla­nów. Mamy pomy­sły i zapał by dzia­łać na rzecz naszej pięk­nej małej ojczy­zny, aby nam wszyst­kim żyło się tutaj lepiej.

ANNA LASOTA to artyst­ka abso­lut­ne nie­zwy­kła, jej głos ma nie­sa­mo­wi­tą bar­wę i wra­że­nie, że jego moż­li­wo­ści są nie­ogra­ni­czo­ne. Ania szyb­ko nawią­zu­je kon­takt publicz­no­ścią i ema­nu­je pozy­tyw­ną ener­gią. Bli­skie jest jej ”bro­dway­ow­skie i westen­do­we śpie­wa­nie” i z powo­dze­niem reali­zu­je się jako solist­ka Teatru Muzycz­ne­go w Pozna­niu. Śpie­wa mistrzow­sko, zna­ko­mi­cie posłu­gu­je się aktor­ski­mi umie­jęt­no­ścia­mi i fan­ta­stycz­nie tań­czy. Kto choć raz widział ją na sce­nie, jest głod­ny kolej­nych spo­tkań z jej talentem.Występuje w głów­nych rolach wie­lu spek­ta­kli, wspo­mni­my tu choć­by musi­ca­le Evi­ta, Kom­bi­nat czy Rodzi­na Adam­sów. Bie­rze udział w medial­nych kon­cer­tach, a wraz z Pol­ską Orkie­strą Sin­fo­nia Juven­tus oraz Orkie­strą Pol­skie­go Radia wystę­pu­je w cyklu „Wiel­kich kon­cer­tów muzy­ki fil­mo­wej” w naj­więk­szych obiek­tach kon­cer­to­wych w Pol­sce i zagranicą.Ania jest lau­re­at­ką wie­lu pre­sti­żo­wych nagród muzycz­nych, któ­re cie­szą ją i dają moty­wa­cję do dal­szej nie­usta­ją­cej pra­cy nad zawo­do­wym warsztatem.Ważniejszy jest dla niej jed­nak od wszel­kich lau­rów kon­takt z publicz­no­ścią i dzie­le­nie się swo­ją pasją do muzyki.Za dwa dni .będzie­my podzi­wiać Anię i towa­rzy­szą­cych jej Oska­ra Stab­no na for­te­pia­nie oraz Andrze­ja Iwa­now­skie­go na basie na kon­cer­to­wej sce­nie kiciń­skie­go stawu.

Duo for­te­pia­no­we La Valse’89 Anny Haas-Nie­wie­dział i Pio­tra Nie­wie­dzia­ła zachwy­ci­ło nas już w zeszłym roku. Zespół powstał z potrze­by reali­za­cji pasji, jaką jest wspól­ne muzy­ko­wa­nie na jed­nym lub dwóch for­te­pia­nach. Na arty­stycz­ną dro­gę Duo skła­da­ją się przede wszyst­kim licz­ne kon­cer­ty kame­ral­ne w kra­ju i za gra­ni­cą (m.in.: w Szwaj­ca­rii, Hisz­pa­nii, na Mal­cie, w Szwe­cji, Gre­cji i Izra­elu). Duo nie stro­ni od muzycz­nych wyzwań zwią­za­nych z wyko­ny­wa­niem muzy­ki naj­now­szej (m.in. na festi­wa­lu Poznań­ska Wio­sna Muzycz­na), czy ze współ­pra­cą z zespo­ła­mi wokal­ny­mi (Poznań­skie Sło­wi­ki, Inspi­ro Ensem­ble). W 2011 roku uka­za­ła się pierw­sza i jak dotąd jedy­na samo­dziel­na pły­ta Duo, zaty­tu­ło­wa­na „Tem­pra­nil­lo”. Na co dzień Anna i Piotr są peda­go­ga­mi zwią­za­ny­mi z poznań­ski­mi szko­ła­mi muzycz­ny­mi oraz Aka­de­mią Muzycz­ną w Poznaniu.

Jarek Kost­ka nie­kon­wen­cjo­nal­ny, wszech­stron­ny muzyk.W Kici­nie zna­ny jako orga­ni­sta. Przede wszyst­kim jest jed­nak pia­ni­stą jaz­zo­wym, aran­że­rem i kom­po­zy­to­rem. Jarek jest auto­rem śmia­łych pro­jek­tów łączą­cych muzy­kę kla­sycz­ną i jazz, muzy­kę sakral­ną i świec­ką, współ­cze­sną i dawną.Świadomie sto­su­jąc wie­dzę o epo­kach i sty­lach muzycz­nych poszu­ku­je inspi­ra­cji w roz­ma­itych obsza­rach kul­tu­ro­wych. Kon­cer­tu­je i podró­żu­je po świe­cie jako pia­ni­sta i kie­row­nik muzycz­ny na stat­kach pasa­żer­skich wie­lu bander.Gra w roz­ma­itych skła­dach — od duetów po mię­dzy­na­ro­do­we big bandy.Nagrał sze­reg płyt łącząc swo­je dwie pasje — pia­ni­sty jaz­zo­we­go i orga­ni­sty klasycznego.Stworzył spek­takl słow­no-muzycz­ny „Hil­de­gar­da Impres­sions”, do któ­re­go zapro­sił chór dziew­czę­cy i sak­so­fo­ni­stę. Wyko­rzy­stał ory­gi­nal­ne anty­fo­ny i sekwen­cje św. Hil­de­gar­dy z Bin­gen, na tle któ­rych swo­bod­nie improwizował.Jarek jest pomy­sło­daw­cą i aran­że­rem wie­lu pro­jek­tów. „Nor­dic Pro­ject – Fiń­ska ciu­ciu­bab­ka” gdzie poszu­kał nowej idei w twór­czo­ści kom­po­zy­to­rów skan­dy­naw­skich i tam­tej­szym folklorze.Ciekawą koeg­zy­sten­cją jaz­zo­wej, współ­cze­snej aran­ża­cji muzycz­nej z pol­ską XIX-wiecz­ną pie­śnią Sta­ni­sła­wa Moniusz­ki jest pro­jekt „Swin­gu­ja­ce kuran­ty, czy­li Przą­śnicz­ka w opa­łach”, któ­ry został wyko­na­ny m.in. na Kon­cer­cie Jesien­nym w Kici­nie z towa­rzy­sze­niem Kiciń­skie­go Chó­ru Kameralnego.Ponadto przed­sta­wiał w Pol­sce wie­lo­krot­nie swo­je muzycz­ne pomy­sły: „Kome­da — Inten­si­ve silen­ce”, ”Fla­men­co meets Jazz”, „Gre­chu­ta & Nie­men” Wpły­nął do stu por­tów świa­ta, miesz­ka w Kici­nie! Sąsiad, któ­re­go pozna­cie już 1 lipca.

Kon­cert na wodzie „Sąsie­dzi, jakich nie zna­cie” — 01.07.2023 — 19:00

Jeśli wśród Waszych zna­jo­mych jest ktoś, kto jesz­cze nie zna Kici­na (hmmm… to moż­li­we? ), koniecz­nie pokaż­cie nasze cud­ne, malow­ni­cze kra­jo­bra­zy. Nie trze­ba jechać dale­ko, wystar­czy spa­cer, by ucie­szyć oczy pięk­ny­mi wido­ka­mi. Ruszy­li­śmy i my! Pręż­nie dzia­ła­ją­ca eki­pa #Sto­wa­rzy­sze­nie­Len, zaka­sa­ła ręka­wy, by nam wszyst­kim #Żyło­Się­Le­piej w naszej małej ojczyź­nie. Nie­dłu­go zdra­dzi­my, co zapla­no­wa­li­śmy na dro­dze z Kici­na do Wie­rze­ni­cy. A może już się domyślacie…? 

Za nami uda­na sobot­nia akcja sadze­nia drzew. Wspól­nie z Sołec­twem Kicin, pra­cow­ni­ka­mi Urzę­du Gmi­ny oraz człon­ka­mi i sym­pa­ty­ka­mi Sto­wa­rzy­sze­nia LEN posa­dzi­li­śmy wzdłuż uli­cy Kościel­nej jarzą­by szwedzkie.