Pety­cja do wia­do­mo­ści orga­nów publicz­nych, powia­to­wych, woje­wódz­kich i kra­jo­wych, samo­rzą­do­wych gmi­ny Czer­wo­nak i Swa­rzędz, Rad­nych Sej­mi­ku Woje­wódz­twa Wiel­ko­pol­skie­go, Posłów i Sena­to­rów, Pre­ze­sa Rady Mini­strów, Pro­ku­ra­to­ra Gene­ral­ne­go, Woje­wo­dy Wiel­ko­pol­skie­go, Sta­ro­sty Poznań­skie­go, Komen­dy Miej­skiej Poli­cji w Pozna­niu, Cen­tral­ne­go Biu­ra Anty­ko­rup­cyj­ne­go, RDOŚ w Pozna­niu, GDOŚ, WIOŚ w Pozna­niu, Naj­wyż­szej Izby Kontroli.

My, niżej pod­pi­sa­ni miesz­kań­cy Jani­ko­wa, Kici­na i oko­lic sta­now­czo pro­te­stu­je­my prze­ciw­ko pró­bom zmniej­sze­nia otu­li­ny Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Pusz­cza Zie­lon­ka podej­mo­wa­nym przez wła­dze gmi­ny Swarzędz.

Uchwa­ła Rady Gmi­ny Swa­rzędz z 24 paź­dzier­ni­ka 2017 roku wzy­wa­ją­ca Sej­mik Woje­wódz­twa Wiel­ko­pol­skie­go do prze­su­nię­cia gra­nic tere­nu chro­nio­ne­go jest pró­bą zale­ga­li­zo­wa­nia skut­ków co naj­mniej błęd­nych (a może i prze­stęp­czych) dzia­łań poprzed­nich władz gmi­ny, w wyni­ku któ­rych na tere­nie otu­li­ny Pusz­czy Zie­lon­ka, obsza­rze obję­tym usta­wo­wo ochro­ną kra­jo­bra­zo­wą i sta­no­wią­cym kory­tarz migra­cyj­ny dla zwie­rząt, powsta­ła gigan­tycz­na hala maga­zy­no­wa z czę­ścią biu­ro­wą fir­my Bros.

Od począt­ku sprze­ci­wia­li­śmy się loka­li­zo­wa­niu tej gigan­tycz­nej inwe­sty­cji, któ­rej ska­la zagra­ża­ła degra­da­cji tere­nów obję­tych ochro­ną ze wzglę­du na ich walo­ry przy­rod­ni­czo-kra­jo­bra­zo­we. Dodat­ko­wo, rodzaj pla­no­wa­nej przez inwe­sto­ra dzia­łal­no­ści kla­sy­fi­ko­wa­nej jako zakład stwa­rza­ją­cy ryzy­ko wystą­pie­nia poważ­nej awa­rii prze­my­sło­wej, sta­no­wił moż­li­we zagro­że­nie nie tyl­ko dla oko­licz­nych miesz­kań­ców (z doku­men­ta­cji inwe­sto­ra wyni­ka, że był­by to obszar leżą­cy w pro­mie­niu 800. metrów wokół inwe­sty­cji, czy­li 200. hek­ta­rów tere­nów), ale tak­że dla dzie­ci uczą­cych się w poło­żo­nej nie­da­le­ko szko­le pod­sta­wo­wej, czy cen­ne­go, zabyt­ko­we­go kościo­ła w Kici­nie leżą­ce­go na słyn­nym „Szla­ku kościo­łów drew­nia­nych wokół Pusz­czy Zie­lon­ka”. Spo­sób pro­wa­dze­nia postę­po­wań admi­ni­stra­cyj­nych urą­gał nato­miast jakim­kol­wiek nor­mom współ­dzia­ła­nia z i wsłu­chi­wa­nia się w głos lokal­nej spo­łecz­no­ści. Bul­wer­su­ją­cym jest tak­że fakt, że budo­wa hali o powierzch­ni ponad 48 tys. m2 odby­ła się z pogwał­ce­niem zasad bez­pie­czeń­stwa na dro­dze nie­do­sto­so­wa­nej do obsłu­gi inwe­sty­cji pojaz­da­mi cię­ża­ro­wy­mi, za przy­zwo­le­niem i wie­dzą władz w Swarzędzu.

Nie­ste­ty nasze sta­ra­nia nie zapo­bie­gły budo­wie kil­ku­hek­ta­ro­we­go kolo­sa na tere­nie chro­nio­nym. Zarów­no inwe­stor, jak i kolej­ne insty­tu­cje pod­trzy­my­wa­ły absur­dal­ną argu­men­ta­cję inwe­sto­ra oraz opi­nię gmi­ny Swa­rzędz, że inwe­sty­cja nie spo­wo­du­je szkód w śro­do­wi­sku, a zasięg jej oddzia­ły­wa­nia nie prze­kro­czy nawet gra­nic tere­nów nale­żą­cych do fir­my Bros. Po kil­ku­let­nich bata­liach sądo­wych uda­ło się nam się dopro­wa­dzić do unie­waż­nie­nia miej­sco­we­go pla­nu zago­spo­da­ro­wa­nia prze­strzen­ne­go, jed­nak­że deter­mi­na­cja inwe­sto­ra nie­zwa­ża­ją­ce­go na śro­do­wi­sko, miesz­kań­ców i prze­pi­sy dopro­wa­dzi­ła do powsta­nia ogrom­nej hali. Tym samym zde­gra­do­wa­no kra­jo­braz, znisz­czo­no jeden z dwóch pagór­ków more­no­wych wystę­pu­ją­cych w oko­li­cy oraz zabu­rzo­no układ wod­ny, co aktu­al­nie skut­ku­je noto­rycz­nym zale­wa­niem tere­nów sąsia­du­ją­cych, w tym dro­gi. Wyli­cza­nie nega­tyw­nych skut­ków inwe­sty­cji jest w zasa­dzie bez­przed­mio­to­we, sko­ro obec­ne wła­dze Swa­rzę­dza same argu­men­tu­ją w pod­ję­tej uchwa­le, iż rejon ten „bez­pow­rot­nie utra­cił war­to­ści przy­rod­ni­cze i walo­ry kul­tu­ro­we”. Przy­zna­ją zatem wprost, że zastrze­że­nia i uwa­gi oby­wa­te­li, lek­ce­wa­żo­ne przez ich poprzed­ni­ków, były abso­lut­nie zasad­ne i powin­ny być wzię­te pod roz­wa­gę przy wyda­wa­niu kon­tro­wer­syj­nych decyzji.

Nie­ste­ty, wła­dze Swa­rzę­dza nie­nau­czo­ne doświad­cze­niem – zamiast w inte­re­sie miesz­kań­ców i śro­do­wi­ska pró­bo­wać napra­wić wyrzą­dzo­ne szko­dy oraz prze­ana­li­zo­wać, czy doszło do popeł­nie­nia prze­stęp­stwa wobec śro­do­wi­ska – zabie­ga­ją obec­nie o zale­ga­li­zo­wa­nie doko­na­nych znisz­czeń na obsza­rze chro­nio­nym. Co wię­cej, zamiast objąć ochro­ną tere­ny, któ­re nie zosta­ły jesz­cze zde­gra­do­wa­ne, wnio­sku­jąc o prze­su­nię­cie gra­nic otu­li­ny, zamie­rza­ją dodat­ko­wo zmniej­szyć obszar chro­nio­ny o dodat­ko­we kil­ka­dzie­siąt hek­ta­rów. Unie­moż­li­wia­ją tak­że wypo­wie­dze­nie się miesz­kań­com na temat wła­snych pro­po­zy­cji, wpro­wa­dza­jąc na obra­dy rady gmi­ny pro­jekt uchwa­ły bez prze­wi­dzia­nych sta­tu­to­wo procedur.

Jako świa­do­mi swych praw wybor­cy i oby­wa­te­le, któ­rym na ser­cu leży śro­do­wi­sko oraz dobro naszej „małej Ojczy­zny” doma­ga­my się sta­now­czo powstrzy­ma­nia wszel­kich prób zale­ga­li­zo­wa­nia wyrzą­dzo­ne­go zła. Nie zga­dza­my się z argu­men­ta­cją, że rejon „bez­pow­rot­nie utra­cił war­to­ści przy­rod­ni­cze i walo­ry kul­tu­ro­we”, albo­wiem nie pod­ję­to nawet ana­li­zy, czy stan śro­do­wi­ska moż­na przy­wró­cić do pier­wot­ne­go. Lega­li­za­cja wyrzą­dzo­nych szkód była­by bez­pre­ce­den­so­wym przy­zna­niem, że bez wzglę­du na obo­wią­zu­ją­ce pra­wo oraz popeł­nio­ne błę­dy, dobro jed­ne­go inwe­sto­ra prze­wa­ża nad dobrem lokal­nej spo­łecz­no­ści, o ochro­nie śro­do­wi­ska nie wspo­mi­na­jąc. Żąda­my tak­że, by zamiast sank­cjo­no­wać popeł­nio­ne błę­dy – uka­rać win­nych ich popeł­nie­nia. Sko­ro mimo zapew­nień ze stro­ny inwe­sto­ra, jak i urzę­du w Swa­rzę­dzu, że to nie nastą­pi, tere­ny chro­nio­ne zosta­ły ewi­dent­nie znisz­czo­ne, to albo doku­men­ta­cja inwe­sto­ra była nie­rze­tel­na lub wpro­wa­dza­ją­ca w błąd albo wyda­ne decy­zje ze stro­ny odpo­wied­nich urzę­dów były obar­czo­ne błędami.

Pod­su­mo­wu­jąc, zwra­ca­my się do wszyst­kich insty­tu­cji będą­cych adre­sa­ta­mi niniej­szej pety­cji, aby zgod­nie z posia­da­ny­mi kom­pe­ten­cja­mi pod­ję­ły dzia­ła­nia zmierzające:

-   do utrzy­ma­nia gra­nic otu­li­ny Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Pusz­cza Zie­lon­ka jako obsza­ru chro­nio­ne­go oraz

-   do spraw­dze­nia, czy pro­ce­du­ry przy wyda­wa­niu i uzy­ska­niu przez inwe­sto­ra pozy­tyw­nych decy­zji admi­ni­stra­cyj­nych zwią­za­nych z reali­za­cją inwe­sty­cji (m.in. pozwo­le­nie na budo­wę, decy­zje śro­do­wi­sko­we czy pozwo­le­nie wod­no-praw­ne) zosta­ły prze­pro­wa­dzo­ne z naru­sze­niem pra­wa po któ­rej­kol­wiek ze stron.

Jani­ko­wo, Kicin i oko­li­ce, listo­pad 2017 r.